Kiej downo tymu, podle epnej puszcze na kraju Wisły stoła rybacko osada
W osadzie ludzie prawiyli, że we Wiśle żyje syryna, kiero chowie sie w głymbinach i yno nikiedy wypływo na luft coby piyknie śpiywać. Żodyn jom nigdy nie widzioł, tela yny, że rybŏki słyszeli jom nieroz jak szli nazot z połowów. Ôńskigo razu trzech rybiŏrzi wysztaunowało, że tako syryna to może być zocno sprawa:
Jak jom sam chycimy i zawieziymy księciowi, to na zicher dostanymy moc złota!
I tak to narychtowali mocne sieci, w barzołach na kraju rzyki skukali łōdź i postanowiyli doczkać trzi dni aż bydzie pełnia ksiynżyca coby dojrzeć syryna. Yntlich nastała pełnia i rybŏki skryli sie we łōdzi. Długo ni musieli tyczeć – syryna hned wypłynyła z wody, siadła na pobliskim głazie i zaczła śpiywać. A śpiywała tak, że rybiŏrze stoli oczarowni i żodyn ani drgnył. Stoli tak i stoli zasłuchani, aż yntlich jedyn sie otrząsnył i zakomandyrowoł, że wszyjscy majom se zatkać uszy woskiym coby nie słyszeć magicznego śpiywu.
Rybŏki gibko ciepli fizyny na przerażono syryna i zasmyczyli jom do chaty
Tam mioł jom wachować młody rybiŏrz z osady, kierymu zawczasu przikozali zatkać se uszy. Ale jak yny syryna chciała coś pedzieć, prostoduszny rybŏk odetkoł se uszy bo tyż był ciekawy czego sie dowiy. Syryna zaczła ślimtać coby jom wypuściył, a jak tyn nie chcioł na to przistŏć, zaczła śpiywać. I tu karlus prziszoł o głowa. Oczarowany i półprzitomny wziōn syryna na ręki i zasmyczył nazot do Wisły. Stworzyni ajnc mig popłynęło na pojszodek rzyki a nieszczęsny młodzian, dali go, za niom! Stare rybiŏrze dojrzeli co sie wyrobio i zaczli lecieć do młodego ale już było za nieskoro.
Syryna zawołała im gorzko z wyrzutym:
Chciałach was bronić przed niecherskościami i umilać czas moim śpiywym! Ale skoro taki z was niegodziwce to odpływōm i już nigdy wiyncy wom nie byda śpiywać. A byda nazot yny wtynczŏs, jak osadzie bydzie zagrażać poważne niebezpieczyństwo i trza bydzie was brōnić mieczym i tarczōm!
Po tych wajaniach, syryna znikła i już nigdy sie nie pojawiyła. Biydnego młodego rybŏka tyż już żodyn wiyncy nie widzioł. Dzisio na miejscu osady stoi epne miasto Warszawa. A podle kraja Wisły je pōmnik syryny z tarczōm i mieczym uniesionym do góry, na znak, że syryna dŏwo pozōr na swoi roztomiyłe miasto.
