Kiej downo tymu na Zołynżu żyła se bogato wdowa co miała dwie cery i pasiyrbica
Cery były brzidki i złe, zdało sie im że som nojważniejsze na cołkim świecie. Pasierbica zaś była dziołszkōm szwarnōm i smukłōm a ku tymu miała dobre serce. Złe babska fest ij zazdrościyły piykności i sfalały na nia wszyski roboty w doma. Biydno frelka musiała sie zajmować najgorszymi arbajtami a zowizo siostry jom szterowały. Ku tymu chodziyła w starych łachach a że omajlant musiała hajcować w piecu, miała osmolono gymbiczka. Kieregoś dnia kieryś ij zawołoł „Kopciuszek” i potym tak już zostało dziołsze na miano.
Kiejsik ogłosiyli, że w Katowicach bydzie wielki bal bo oto królewicz chledo żony
Złe cery fest sie wysztiglowały z nadziejōm, że monej im sie podarzi i pójdōm w żyniaczka z ksienciym. Kopciuszek tyż chcioł iś ale macocha miała na dziołcha nagnane i zrobiyła ij na złość – wsuła mak do wiadra popiołu i przikozała dziołsze że mo to wszysko wyzbiyrać eli chce iś na bal. Dobrymu Kopciuszkowi przileciały z pomocōm ptoszki – oddzielyły mak od popiołu i frelka roz dwa była gotowo z robotōm! Ale gizdawo macocha sie zawziyna, żić wypła i zostawiyła Kopciuszka doma i pojechała ze swoimi cerami na bal.
Kopciuszek fest zachełkoł w sromotnej żałości ale ôroz pojawiyła sie dobro wróżka!
Kozała sie ogarnyć oślimtanej dziołszce i roz dwa ij przemiyniyła oblyczka. Ze starych ucioranych lōntów zrobiył sie najszykowniejszy klajd jaki kej yno kiery widzioł na Zołynżu! Taki strojny i paradny, Kopciuszek wloz do piyknej, magicznej karety zaprzągnytej w dwa czorne, dostojne konie. Wróżka przikozała dziołsze, że se mo dać pozór bo czary działajōm yny do dwanostej w nocy beztuż mo sie gibać i nie siedzieć na balu do szaroka.
Kopciuszek yny wloz na sala balowo i na szlag wszyskich oczarowoł
Ksionże tyż przepod i migiym poprosiył frelka do tańcowanio. Dobrze im było do kupy i oba sie w sobie zakochali tego wieczora. Ôroz Kopciuszek sie skapnył że już pizło trzi ćwierci na dwanosto i trza gibko citać. Ale ksionże był tak za niom gupi że jom nie chcioł wypuścić. Yntlich dziołcha poradziyła sie wyrwać i drap zaczła ciś do karety. Z tego wszyskigo na schodkach straciyła jedyn kromflek ale już nie było czasu coby sie po niego wracać.
Ksionże wylecioł w aszfōngu za Kopciuszkiym ale nie poradziył jom dogonić. Za to na schodkach dopod złoty balszuł i zmiarkowoł, że trza bydzie znejść dziołcha fortelym.
Na drugi dziyń wysłoł na Katowice gońca kiery chodziył od dwiyrzi do dwiyrzi i miarkowoł kierej pannie pasuje piykny trzewiczek
Ale kożdo miała za wielko szłapa i nie szło nasadzić delikatnego pantofelka. Aż w końcu goniec prziszoł do złej macochy. Cery ciepły sie na kromflek ale oczywiście żodnej ôn nie pasowoł. Goniec w koncie dojrzoł Kopciuszka i mimo szpetnych łachów przikozoł napasować złoty balszuł. I wtedy sie wydało! Bucik leżoł na szłapce Kopciuszka choby uloł!
Złe babska pozielyniały z zowiści i zrobiyły sie eszcze brzidsze a zatym goniec zawióz dziołszka na zomek. Tam wziyni ślub z królewiczym i żyli se długo a w szczęśliwości.
