Lektura szterujōnco
Ksiōnżka Twardocha przeczytałach już dobrych pora miesiyncy do zadku ale jakoś sie nie umiałach zebrać do recynzyje. Bo tyż ksiōnżka leko ni ma. Nagrōdzono Paszportym Polityki i Śląskim Wawrzynem Literackim, schizofreniczno ksiōnżczyna napasztuje i nerwuje. Przi czytaniu rōncz mie nachodziyły myśli coby jom ciepnyć do kōnta i wiyncy nie ruszać ale… docisłach do końca. Bo z drugi strony od tej ksiōnżki nie do sie tak leko citnyć.
Główny bohater nerwowoł mie od samego poczōntku. Ale to nerwowoł fest. Kabociorz, morfinista i seksoholik lichego charakteru. Aż mi sie chciało maznyć takimu szmaciorzowi i przegodać do rozumu! Konstanty Willemann to opaczniok rozchwioty emocjonalnie, nie umiejōncy se poradzić ze swojōm osobowościōm. Nikiedy ôszkliwy i wulgarny.
Wŏżno w tym wszyskim była jego muter, trudno, niezłomno motyka co to wpędziyła syna w kompleksy i namiyszała mu we gowie. A zbałamōnciyła go tak, że biydny Kostek som już nie poradziył wysztaunować czy je bardzi Polokiem czy Niymcym i czy to tak rychtyk w ogóle sie w życiu liczy.
Ale możno jednak?
No ale! Je moc dobrych stron tej niebalnej ksiōnżki. Interesantny styl i wyjōntkowo narracyjõ, plastyczny i ponury ôbroz okupowanej przez Niymców Warszawy. Wszechobecno atmosfera znerwowanio i szpana związano z oczekiwaniym – kiedy tyn pofyrtany świat Kostka yntlich sie swali? Nie kożdy pisorz tak poradzi szlabikować… Jakby sie podziwać sie głymbiyj, Twardoch przez swoigo antybohatera Konstantego rozprowio sie ze stereotypami o Polokach za czasów okupacyji w Warszawie i pokazuje drugo strona medalu – nie wszyjscy som bohatyrami i patriotami co som we sztańdzie poświyncać sie do ôjczyzny.
No dobre, spróbuj!
Niecherski wydarzynia z października 1939 r. som tłym tej trudnej opowieści o człowieku potracōnym, tyngo chledajōncym swoji tożsamości. Ksiōnżka idzie czytać gibko ale zōu wi zōu ni ma to leki ani przijymne. Jynzyk je fest dosadny, wulgarny, gibki i czynsto urywany bo główny bohater praje je ôżarty eli odurzony narkotykami. Niestandardowo narracyjŏ piyrsze może sie zdać ciynżko do prziswojynio ale z czasym nawet wciągo. Nie poradza jednoznacznie polecić tej lektury bo tyż sama już bych do ni nie wróciyła. Ale jak to dycki bywo – nojlepszy sie samymu przeświadczyć.
