Cichy, spokojny zakątek na wsi gdzie śpiewają ptaki i nie ma zasięgu. Wygodne łóżko, w którym pod koniec dnia można się zaszyć i w ciepłym świetle lampki kontemplować lekturę. Toczący się pociąg, w którym czas zwykle płynie wolniej i książki bywają najlepszym remedium. Zawsze jest dobry czas na czytanie książek. Zwłaszcza takich, które przenoszą nas w dalekie krainy i sprawiają, że dzień pełen wyzwań w korpo kończy się… na drugim końcu świata 🙂
„Gdzie kończy się droga. Samotna wyprawa po bezdrożach Azji” – Erika Warmbrunn
Mój numer jeden tego lata! Autorka, 28-letnia Amerykanka, niedoszła aktorka, wyruszyła w samotną, 8-miesięczną podróż na rowerze po bezkresnych stepach Mongolii, nieprzystępnych Chinach i kolorowym Wietnamie. W krajobrazach tej niezwykłej podróży najciekawszą częścią jest wędrówka przez Mongolię. Gościnni ludzie, sielskie stepy ciągnące się aż po horyzont i… rezolutne dzieciaki ze szkoły w małej mongolskiej wiosce, gdzie Erika przez kilka tygodni naucza angielskiego.
Potem zimne Chiny ze swoimi zmieniającymi się krajobrazami, nieraz przistaczającymi się w przerażające miejsca, jak na przykład klaustrofobiczna górnicza wioska wciśnięta w górską dolinę. Wszechobecny duszący pył, który przysłaniał widoczność i mocno ograniczał dopływ światła słonecznego, dzieci jedzące brudne jabłka pokryte kurzem i ich astmatyczne matki pogodzone ze swoim smutnym losem… Podróż autorki to nie zawsze uśmiechy i radość ale też głębokie przemyślenia, dyktowane zastanymi okolicznościami.
Po drodze Erika przeżywa wiele fascynujących przygód, a każdy dzień wydaje się być ciekawszy od poprzedniego. Autorka jest niezwykle pozytywną osobą, której trudy podróży nie powstrzymują przed podążaniem wyznaczoną ścieżką. Jej ciekawość świata jest zaraźliwa a ciekawe refleksje z podróży nierzadko skłaniają do zadumy. Erika często zdobywaj się na autoironię i śmieje się z własnego braku znajomości obyczajów i języka właśnie odwiedzanego kraju. Dziewczyna zaraża entuzjazmem do podróży a jej zachwyt otaczającym światem udziela się czytającemu. Gorąco polecam tę lekturę!
„Miasto Cudów” – Eduardo Mendoza
Lekka, przyjemna lektura z historią Barcelony w tle. „Miasto cudów” to hiszpańska wersja perypetii naszego rodzimego Nikodema Dyzmy . Autor ironicznie ale i z sympatią przedstawia społeczeństwo Barcelony z przełomu XIX/XX wieku. Główny bohater, Onufry Bouvila, jest sprytnym katalońskim dorobkiewiczem, który z upływem czasu dorabia się ogromnego majątku, stając się jednym z najbardziej wpływowych ludzi w Hiszpanii. Po drodze przeżywa wiele przygód, zakochując się na zabój, prowadząc szemrane interesy i knując intrygi wszelakie, niejednokrotnie prowadzące do morderstw i nieszczęść. Autor z polotem opisuje przygody Onufrego, nie szczędząc groteski i czarnego humoru. Lektura obowiązkowa dla fanów Barcelony!
„Indie rozdarte” – Arundhati Roy
Reportaż wymagający. Autorka, znana z głośnej powieści „Bóg rzeczy małych”, krytycznie opisuje działania rządu indyjskiego, obnażając liczne bolączki skostniałego systemu. Bezlitośnie wytyka rządzącym liczne działania przeciwko własnemu społeczeństwu. Autorka porusza trudne tematy jak uciśnienie ludności, krwawe wewnętrzne konflikty, korupcję i nieskuteczność rządu. Z odważnych esejów Arundhati wyłania się obraz znękanego społeczeństwa, występującego przeciwko własnemu rządowi, który odpowiada siłą i próbuje zbrojnie rozprawić się z ludnością cywilną. Lektura niełatwa ale godna polecenia. Skłania do przemyśleń i sprawia, że docenia się spokój i brak konfliktów zbrojnych we własnym świecie.
