Kiej downo tymu żył se król i królowa kierym było fest niechersko bo ni mieli bajtli
Mijały lata aż tu kieregoś dnia królowa yntlich ogłosiyła że oto je w ciōnży i na dziewiōnty miesiōnc urodziyła urodno dziołszka. Król był fest rady i wydoł szumny fest na cześć swoji małej cery. Na gościna zaprosiył kupa kamratów i siedym wróżek coby prziniosły szczynści dziołszce. Ale na fajer tak rychtyk prziszło ozim wróżek bo sie okozało że o jednej król zapomnioł.
Jak prziszło do winszowanio to kożdo wróżka życzyła czego inkszego, a to piykności, a to rozumu eli bogactwa czy tyż wdzięku i dobrych manier. A jedna, nejmłodszo wróżka przeczuwała że ósmo heksa bydzie źle życzyć bajtlowi bo zna było, że babsko je fest zgorszone za to, że król zapomnioł jom zaprosić na fest. Beztuż siódmo wróżka doczkała z winszowaniym. No i prziszło dran na zło motyka co to yny czekała na swoja kolej!
Małpica przepowiedziała, że jak dziołcha bydzie mieć piytnosty geburstag to dziubnie sie wrzeciōnym i bydzie tołt!
No to nejmłodszo wróżka wdała sie do godki i gibko przeonaczyła zaklęci – dziołcha sie żgnie szpindlym ale nie zemrze, yny kimnie sie na 100 lot.
Król sie fest wylykoł i kozoł spolić wszyski wrzeciona w cołkim królestwie. I tak mijały lata i wszyjscy zapomnieli o klōntwie. Na piytnosty geburstag królewna pitła z zomku i zaczła se szpacyrować po osadzie i kukała bele kaj po kōntach i chałupach. Tak zaszła do małej chatki kaj na dziwnym klamocie jedna starka przędła lyn. Dziołcha była dorychliwo co tyż to je i zafechtowała coby ij dać spróbować prząść. Ale yny sie chyciyła szpindla to zaros sie dziubła i padła na zola. Starka zrobiyła larmo i straże zaros wysmyczyły królewna nazot na zomek. Ale fajrant, frela już kimała w głymbokim śnie.
W te pyndy przigzuła w karecie dobro wróżka co to kiej poratowała młodo dziołszka przed klątwōm
Ciepła zaklęci na całki zomek i wszyjscy pousypiali, tak coby sie obudzić za sto lot do kupy ze swojom ukochanōm ksiynżniczkōm. Lata mijały i cołki zomek zarosły chaście i barzoły tak gynste, że nie szło sie przedrzyć do pojszodka. Yntlich po somsiednich królestwach rozeszła sie wieść o kimnytej ksiynżniczce kiero miała być nojszwarniejszo w tej czynści świata. Roztomajci rycerze próbowali sie przedrzyć no zomek ale żodyn nie poradziył sie przedostać przez szpicate ciyrnie.
Jednego razu pod zomek nadjechoł galantny królewicz z dalekigo królestwa na zachodzie
A praje było to we sto lot po tym jak usnył cołki dwór. Ciyrnie same sie rozchylały jak go ôboczyły i karlus wartko dostoł sie na zomek. Znojd komnata królewny i oniymioł na widok wspaniałej urody frelki. Ruk cuk doł sie do kusików i oto królewna otwarła oczy a za niom obudziył sie cołki dwór. Król i królowa ogłosiyli para narzyczonymi i rychło wydali huczne weseli. A królewna z królewiczym żyli se w dostatku długi lata bez żodnych starości.
at
Czasym zazdroszcza śpioncej królewnie – też bych se tak pospała, chocioż z pół dnia 😉