Kiejsik downo tymu żyła se gryfno królowo kiero chciała mieć piykno cera z czornymi jak heban włosami i biołom jak śniyg gymbiczkōm
Hned urodziyła tako dziołszka i dała bajtlowi na miano Śnieżka. Niestety niedługo potym umrzyła dobro królowa. No to król uzaś poszeł w żyniaczka ale nowo baba okozała sie ganc niechersko. Omajlant oglōndała sie we zdrzadle i sie go pytała kiery je nojpiykniejszy na świecie. Dycki zdrzadełko godało że ôna ale ôńskigo razu ij padało że Śnieżka ja ganc piykniejszo.
Macocha sie fest rozeźlyła i znejdła chopa z pukawkōm kierymu przikozała wykludzić dziołcha do lasa i tam zaszczelić. Na szczęści to był dobry chop i mu było niechersko ustrzelić tako gryfno dziołcha. Myśliwiec puściył Śnieżka wolno. Frelka lazła po lesie i lazła, coroz gorszy ij sie szło. Ôroz dojrzała chałupka no to poleciała drap i zaklupała do dwiyrzi. Żodyn nie odpowiedzioł beztuż wlazła do pojszodka.
W domku był stół na siedym ludzi i siedym betów
Śnieżka była tako głodno że pojadła se kapka z kożdej asjetki i popiyła po trosze z kożdej szolki. Potym chciała se legnyć ale kożdy pryk był choby kinderbet. W końcu zmieściyła sie do ostatnigo i zmorzono sie uspała. Hned prziszły krasnale do swoi chatki i sie ganc zdziwiyły jak znejdły kimnyto Śnieżka. Dziołcha sie obudziyła i zaczła lamyncić nad swoimi mecyjami no i dobre cwergliki pozwolyły dziołsze ôstać ale przikozały że sie mo zajmnyć chałupōm. I tak to se żyli we sztamie ale niestety krótko to trwało.
Pierońsko królowa wywiedziała sie od zdrzadła że Śnieżka żyje i miyszko z krasnalami
To motyka przeblykła sie za staro ōma, znejdła dziołcha w lesie i dała ij niby w gyszynku szykowny gorset kiery tak fest zasztrabowała na dziołsze, że ta padła bez życio. Na szczęści cwergi były hned nazot w doma i uratowały frelka.
W zomku macocha zaś zaczła napasztować czarodziejski zdrzadło kiere nie poradziyło cyganić. Uzaś sie wydało że Śnieżka dali żyje. Sie zdało że zło macocha dostanie hercklekotów ze złości! Narychtowała zatruty grzebiyń i polazła zasik do Śnieżki. Naiwno dziołcha dała sie poczosać i jak yno macocha wraziyła Śnieżce grzebiyń we szkuty to frelka padła martwo na zola. Jeronowe miała szczynści bo krasnoludki praje prziszły do chałupki i uzaś jom poratowały.
Na drugi dziyń zło królowo zajś sie wywiedziała że Śnieżka sztyjc dycho
Znerwowano łobsztalowała zatrute jabko i z takim rychtunkiem w przeblyczce pognała ku dziołsze. Coby nie podpaść, podzielyła jabko na dwa i jedna część dała frelce a drugo, nie zatruto sama zeżrała. Jak Śnieżka dojrzała że babie nic ni ma to tyż zaczła chrupać ale zaros padła bez dechu, tak fest niecherski to był owoc.
Cwergliki zaś próbowały poratować dziołcha ale teroz ganc nie wiedziały jako. Sie zdało że Śnieżka kopyrtła już na zicher. A była tako piykno, że szkoda jom było chować do ziymie beztuż dobre karzełki narychtowały szklano truła.
W tym czasie królewicz wybroł sie na polowani i wieczór go zastoł w lesie beztuż chcioł sie kimnyć u krasnoludków
A praje cwergi rychtowały pogrzyb biydnej Śnieżce. Ôroz jednymu kransoludkowi kiery niós truła szłapki sie pofyrtały i dziołchōm zabelōntało na boki. Śnieżka zaczła kuckać i wyforskała kōnsek zatrutego jabka co ij sie zadichtowało w karku. Królewicz był tak ôczarowany gryfnōm frelōm że zaros ij sie oświadczył, wziōn Śnieżka na zomek i hned łobsztalowali wesele.
Zło macocha stanyła przed zdrzadłym coby usłyszeć że je nojpiykniejszo na świecie a tu żić króliczo! Okozało sie że Śnieżka dali żyje! Tego baba już nie strzimała, straciyła rozum choby sie szaleju najadła i citła ze swoigo zomku, straciyła sie w lesie i już nikyj nie wróciyła.
A młodzi żyli długo a zocnie, radzi i szczynśliwi.