Nowe szaty cysŏrza
Bojki

Nowe szaty cysŏrza

Ôńskigo razu żył se cysŏrz kiery fest był rod łoblyczkōm

Nie staroł sie o swoich wojŏków ani o sprawy państwowe a za to sztyjc wynokwioł nowe lōnty i przeblykoł sie co godzina. Nojważniejsze było coby pokozać ludziōm jaki je szykowny i galantny. Kiejsik do miasta cysŏrza przijechało dwóch cygōnów kierzi podali sie za krawców. Nagodali władcy że szyjōm szumne i barwne szaty, kiere ku tymu miały mieć cudowne właściwości! Jakby kiery tych szat nie dojrzoł, znaczyłoby że je gupi i nie nadowo sie swojigo urzyndu.

Cysŏrz był rōd i zmiarkowoł, że dobrze by było ôboczyć kiery z jego poddanych je mało we wercie

I zawczasu napytoł se szumne szaty. Machlyrze zarzōndali złota i najwspanialszych sztofów ale zamiast tkać łoblyczka, skukali kosztowności a przi pustych werksztelach yno udŏwali że szyjōm. Tak mijały dnie a miglance żywo uwijali sie we swoim werksztacie.

Nowe szaty cysŏrzaYntlich władca wysłoł na zwiady swojigo zaufanego ministra. Poczciwy stary chop nie dojrzoł niczego na wrzecionach i sie wylykoł że snadnie je gupi i nie zno sie na swoji robocie. To zacznył udŏwać że widzi piykny sztof i fest wychwaloł niewidzialne wzory. Z takōm godkōm prziszoł do cysŏrza kiery był fest rōd skuli wieści i wysłoł cygonōm jeszcze wiyncy złota i szlachetnych jedwabiów. Za pora dni cysŏrz uzaś ôdkōmandyrowoł swoigo zaufanego poddanego i historyjo sie powtórzyła – urzyndnik nic nie dojrzoł ale coby nie wyńść na gupigo zacznył chwolić paradne łoblyczki kierych tak rychtyk nie było.

Yntlich som cysŏrz wybroł sie ze swojōm świtōm do machlyrzów coby ôbejrzeć szaty

Wszyjscy ôniymieli bo żodyn nic nie widzioł i tyż żodyn nie chcioł sie do tego prziznać. Władca blady i niecherski zacznył udować że sromota mu sie podobajōm wszyski łoblyczki eli nawet se jedyn wybroł na nadchodzący fest w mieście. Za pora dni mioł sie odbyć epny fajer do kupy z paradōm, kaj na czele pochodu pod baldachym mioł jechać cysŏrz. Skuli tego władca potrzebowoł rychtyk szumnych łoblyczek.

Nowe szaty cysŏrzaW dniu procesyje cygōny prziszli do cysŏrza i zaczli udować że go strojōm we wspaniałe lōnty

Szaty miały być tak leki że aż ich nie było czuć! A jaki szumne wzory, jaki cudowny sztof! Tak wysztiglowany to cysŏrz jeszcze nikyj nie był! Władca rōd nierōd doł sie łoblyc i yntlich siod do karety. A był tak rychtyk był yny odzioty w same batki a lakszuły. Parada niewiela uszła jak ôroz jakiś niefrasobliwy bajtel zaryczoł że przeca cysŏrz je sagi! No to ludzie tyż zaczli wołać że bajtel mo recht, władca je nagaty jak go Pōnbōczek stworzył! Zaczły sie szyderstwa i poszklybki a cysŏrz pyndym citnył do zōmku, czerwiony z gańby choby pultok. A w miyndzyczasie chytre cygōny pitły z miasta ze złotym i drogimi sztofami…

Biydny cysŏrz nabroł rozumu i niechoł starania o łoblyczki a zajmnył sie noreszcie sprawami swoigo państwa coby zmazać gańba i niechersko fama.

Weekend biwakowy na Słowacyji
Rajzy

Weekend biwakowy na Słowacyji

Kaj by tu wybyć na biwaki bez weekend?

Alpy kapka za daleko, w Polsce górki już ganc znane… Zocnie by było porajzować kaj w inksze miejsce, coby chocioż godali inakszy w jakim połomanym języku 😉 No to padło na Słowacyjŏ. Tanio, blisko i odludnie, czego chcieć wiyncy?

Zaczlimy od Martinskich Holów podle górki Velka Luka w Małej Fatrze. Jak to dycki na Słowacyji, ludzi prawie nie było. Pusto, cicho i zielono. Cudownie! Auto w wersji kombi było szpacjalnie narychtowane na biwaki – madraca do spanio, kołderka, zegłówki, ôkna na noc zasłonyte forangami. Ku tymu prysznic pod chmurkōm z ciepłōm wodōm z banioka prysznicowego. To som dziepro luksusy!

Weekend biwakowy na SłowacyjiJak prziszoł wieczór to gralimy w bule abo inakszy, w petanka. Kupa było śmiychu i prziznōm, że nawet wygrałach! To ciekawe 😉

Na łobiod i kolacyjŏ mielimy ciepłe jedzyni liofilizowane polskij marki LyoFood. Nudle w zołzie szpinakowo-syrowej i kurczak po hindusku – dobłe! A na śniodani haberfloki z ziorkami, orzechami, mandlami i żurawinōm. A ku tymu kafyj z kawiarki. Piykno sprawa!

Na drugi dziyń miało być furgani w Donovaly ale tak jak głosiyły prognozy, pogoda hned sie skiebziyła, prziszła burza i psinco było z lotanio

Arek gibko jeszcze slecioł na lądowisko ale jo nazot zjechałach bergbanōm.

Weekend biwakowy na SłowacyjiPojechalimy chledać jakigo fajnego miejsca na nocleg. Yntlich zatrzimalimy sie na łączce w lesie. Kaj my to rychtyk byli to nie umia pedzieć. Kajś pojszodku lasa przi szlaku we Wielki Fatrze.

Niedaleko było źródełko i czysto górsko woda do picio beztuż poziom luksusu jeszcze sie zwiykszył 😉

Weekend biwakowy na SłowacyjiA nojlepsze było rano – ôtwierōm ôkno i wlatuje czysty, górski luft

Ptoki wesoło świyrgolōm, woda ze strumyka szumi przyjaźnie, nie słyszeć żodnych autoków ani tramwajów… Dyć to je w dzisziejszych czasach prawdziwy luksus! Nie willa ze służbōm, nie szumny apartamynt w cyntrum epnego miasta. W moim rozeznaniu luksus to je świyże powietrze, cisza i zielone za ôknym…

Weekend biwakowy na SłowacyjiCo mi tego brakuje w mieście… Ni ma sie co cyganić, jo ni ma miastowo dziołcha. Niechersko mi sie żyje przi familokach, w betonie i smrodzie. I padałach se że dojś tego! Jeszcze jakiś czas tak pożyja ale w nojbliższych latach byda robić tak, coby sie przekludzić kaj w zielone. Przi zielonym jo je nojbardzi szczynśliwo beztuż byda dążyć do tego coby se życi umilić a nie sie tropić.

Trzimej kciuki!

Chcesz być mōndrzejszy? Duldej woda!
Tak rychtyk

Chcesz być mōndrzejszy? Duldej woda!

Czy wiysz, że twój mózg skłodo sie w 75% z wody? Jak sie odwodnisz, mózg jakoby sie kurczy. Nie bez prziczyny tela sie godo o tym, jako to pici wody zocnie wpływo na człowieka. Kejsik o wodzie pisałach tukej a dzisio kapka rozwijōm idyjŏ.

Amerykońscy uczyni wysztudyrowali, że szkolorzōm co rano prziszli na sprawdzian kapka odwodniyni, gorszy poszło niż tym, co przed lekcjōm dostali szklonka wody

Mało tego, nawodniyni wpływo na samopoczuci. Jak mało pijesz to mogesz sie pryndzy poczuć synny i zmorzōny. Brakuje ci energie i mosz miszōng we gowie? Wypij szolka wody! W badaniach wyszło, że już w pora minut po wypiciu wody wraco jasność myśli i zmachani sie zmniejszo. Czamu? Woda trefio dyrekt do krwiobiegu i beztuż gibko sie absorbuje do organizmu człowieka.

Chcesz być mōndrzejszy? Duldej woda!No ja, ale woda je tako cniwo i ganc bez szmaku… Trza by jom kapka uroztomajcić coby sie lepszy piyło! Dociep świyżych warzyw eli ôwoców a jak praje nic ni ma pod rykōm to mrożōne bodzimki, maliny abo jagódki. Mogesz też wciepnyć plasterki zezwora, ôgórka, laska cimtu eli listka miynty. A co powiysz na kōnski mandarynki z listkami bazylie? A jak już rychtyk ni mosz razinku nic świyżego to wlyj pora kapek zagęszczonego zoftu i fertich.

Chcesz być mōndrzejszy? Duldej woda!O czym eszcze dobrze pamiyntać?
  • Lepszy pić myni a co chwila, niż oroz wyduldać cołko szolka wody. Pij po leku, tak coby se nie wypłukać soli mineralnych z organizmu.
  • Nie pij wody jak jysz bo rozciyńczysz se soki trawiynne i wszysko sie bydzie pomalszy trŏwić.
  • Średnio zalecano ilość napojów (nie yny wody) to je 4 do 7 szolek do kobiyt i 6 do 11 do chopów. Przi czym jak je hyc abo praje miołeś forymny tryning to te ilości mogōm nie styknyć!

Continue Reading…

Heja na plac!
Tak rychtyk

Heja na plac!

Kiejsik dŏwno tymu dobrze było być takim bajtlym

Bajtel mioł swój plac przi chałupie, moc kamratów i gowa pełno idyjŏw jako sie tu zocnie bŏwić pod chmurkōm. Dycki było moc uciechy i kupa larma! A co taki rojber wyrobioł na placu? Ano roztomajte rzeczy!

Synki zowdy miały fest we zocy fuzbal. Jak yny nie padało to szpile szły dziynnie na szpilplacu bo kożdy chcioł być sławnym fuzbalerym. Nikiedy szły wety o to kiery wygro, dycki kieryś sie fest majtnył skuli krziwych girów i zowdy kieryś sie klojznył i było ała. Ale nojprocniejszo było uciecha jak kiery dobrze kepowoł i szczyloł gole gowōm! Taki to se narobiył famy i zocy na placu.

Heja na plac!Dycki zocno była tyż klopsztanga. Muter zowdy tam klepała tepich ale jak yny klopsztanga była fraj to zaros dziecka sie ślatywały na kunsztiki. Hoł ruk!

Bajtle fest przały tyż huśtaczce. Yny trza było se dać pozór bo nikiedy tako huśtaczka sie kolybała na kożdo zajta i szło se narobić rychtyk krziwdy jak taki klamot sie łobalył na zola.

Szlojder! Kożdy szanujōncy sie chachar mioł porzōndy szlojder i uzbrojony w kizole rajtowoł za kotami. Zamożniejsze gizdy miały tyż placpatrōny i wtedy to już ganc rygierowali na placu.

Jak na placu była zandkastla to dziecka brały ajmerko, szipka eli stary babownik i heja do piosku!

Kiejsik nie było tela graczek co teroz beztuż trza było trocha pokombinować skōnd wytrzasnyć jaki klamot. W zandkastli szło robić roztomajte formy kańciate, baniate eli taki bardzi plaskate. Dycki wszysko było szagowite ale smolić to, nojważniejsze że sie szło ganc fajnie umarasić i na chwila poczuć choby talyntny inżinier.

Heja na plac!

Moc uciechy było tyż na karasolu i przi zukaniu na ruszbanie. Jak na placu było kōnsek betōnu to sie gzuło na roleru, rolszułach eli pyndalowało sie na kole. Nieroz kiery prasknył na zola i ślimtoł ale roz dwa sie podmuchało na bolawe i dali go, nazot rojbrować! Żodyn nie chcioł coby go przezywali ciućmokiym! A we maju dycki sie chytało majkifry. Trza było mieć szkrobaczka i krauza a tyn co nachytoł nojwiyncy chruściŏków wygrywoł!

Na takim placu przitrefiały sie nikiedy jaki haje, łostudy ale tyż i piyrsze dziubki, podciepywało sie libesbrify i chodziyło sie na zolyty. Dziecka były zdrowe, uśmiychnyte i żodyn nie wiedzioł co to je alergio. Wszyjscy dycki chceli być na lufcie a nie siedzieć nad kańtyczkami. Piykne to były czasy na klopsztandze!

Pastyrka i Kuminiorczyk
Bojki

Pastyrka i Kuminiorczyk

Było se kiedyś epne drzewiane wertiko z roztomajtymi szuflodami

Na pojszodku był wyrzeźbiony pół-człowiek, pół-kozioł co to mioł postać ludzko ale koźle giry, rogi na czole i długo broda. Wszyjscy przezywali go Koźlim Sierżantym. Cudok tyn mioł widok na gryfno porcelanowo Pastyrka co stoła na stole. Frela miała strojny klajd, zaróżowiono gymbiczka i zgrabnie podpiyrała sie na kijoku pasterskim. Szykowno to była dziołcha! Kole ni stoł wysztiglowany i przistojny karlus – dzielny porcelanowy kuminiorz ze drabinōm.

Młodzi se fest przali i chcieli iś w żyniaczka

Ale na drodze stoł im ōpa od dziołchy, co go wołali Chińczyk, stary, epny becher kiery rygierowoł cołkōm izbōm. Chińczyk rozkozoł, że Pastyrka mo sie żynić z Sierżantym skuli srebra i kosztowności pochowanych w starym wertiko. No to dziołcha zaczła ślimtać bo wcale ij sie nie zdało żynić sie z takim brzidokiym. Pastyrka wymedytyrowała że chce iś weg we świat i wiyncy nie wracać do izby na stół. Kuminiorczyk ij tuplikowoł coby se to rozwożyła ale dziołcha sie uprzyła i fajrant.

Pastyrka i KuminiorczykKarlus ni mioł za wiela do godanio beztuż wziōn swoja drabina i zaczli po leku ślazować ze stoła

Karkołomne to było ale jakoś śleźli i sie nawet nie strzaskali. Jak becher to oboczył to sie zdało że dostanie hercklekotów! W izbie zrobiyło sie epne larmo i zakochańce musiały gibko citać bo Chińczyk już był we sztańdzie gzuć za nimi.

I tak poleźli do kumina a była tam ćma i szpetnie. Spinali sie tak i spinali, sztyjc pod góra. Kuminiorczyk szeł piyrszy i rōncz on sie wyspinoł, podowoł drabina Pastyrce. Yntlich im sie udało, umaraszyni i ściorani wyleźli na som wyrch. Ale jak dziołcha pojrzała na świat, to zaczła lobiydzić że chce iś nazot. Doobkoła było kupa domów, konsek dali dupny, ciymny las, bezkresne pola i łąki. Świat zdoł ij sie epny i straszny. Kuminiorczyk tuplikowoł że sie niom zajmie, że se poradzōm i wszysko bydzie dobrze ale frela chciała sie wracać i szlus.

Pastyrka i KuminiorczykRod nie rod, synek przistoł na lamynta i zaczli pomału słazić bez kumin

Kuminiorczyk brniył i brniył ale yntlich sie usiotoł jak pojrzoł że dziołcha przestała ślimtać i szczynśliwo lezie za nim. Jak wparzyli do paradnej izby to sie okozało, że ōpa Chińczyk sie roztrzaskoł jak próbowoł zaiwaniać za zakochańcami i stoł teroz biydny i posklejany. A w tej swoji felerności nie poradziył już nic pedzieć bo coś niechersko go posklejali. No to młodzi dali go! Poszli gibko w żyniaczka bo yntlich im żodyn nie zakazowoł. W paradnej izbie zrobiyli huczne weselicho i żyli długo i w spokojności aż sie sami nie potrzaskali.

Szałot z awokado i sezamym
Fyrlok

Szałot z awokado i sezamym

Jako szprytnie przemycić awokado na łobiod eli na śniodani? Mom zocny przepis! Skłŏdniki som na dwie ôsoby i wyglōndo to tak:

  • 2 sztuki awokado
  • 2 zdrzałe tōmaty
  • 1 dymka
  • pynczek rukole
  • pora liści szałotu rzymskigo eli inkszego co tam praje je pod rykōm
  • pora gałōnzek kolendry
Zōuza:
  • 2 łeżki soku z limonki eli cytrōny
  • 3-4 łeżki ôleju sezamowego –> idzie zastōmpić ôliwōm z ôliwek
  • 1 łeżyczka syropu klonowego
  • 2 łeżki leko skwarzōnego jasnego sezamu
  • zōmbek knoblocha
  • krancek zezworu
  • sól do szmaku jak kiery potrzebuje

 

Szałot z awokado i sezamymSzałot, rukola i kolyndra umyj, osusz, porwej i wciep do asjetki. ku tymu dociep pokrote awokado i tōmaty. Do asjetki wlyj sok z limonki, ôlyj, syrop klonowy, zmiażdżony knobloch, drobno pokroty zezwór i sól. Pobelontej zōuza widełkōm i polyj szałatka. Na wyrch nasuj podprażonego sezamu.

Ni ma kupa roboty a je zdrowo i smacznie!

Przepis wynejdach u Iwony Zasuwy w „Smakoterapii”.

Bojki

Roszpunka z Rudy Ślōnski

Ôńskigo razu w Rudzie żył se mąż i żona kierzi fest chcieli mieć bajtla

Lata leciały ale jakoś im to nie szło. Kiejsik kobita dojrzała z ôkna, że u starej heksy za płotym rośnie piykno, soczysto roszpunka. Baba miała na te gymizy takigo pypcia, że aż jom zmorzyło. No to chop wziōn i zakrod sie w nocy do zegródki czarownice i urwoł szałot do swoji baby. Na drugi dziyń zaś była lajera o gymiza no to mąż uzaś poszoł zahabić roszpunka. Ale tym razym haksa go zdybała! Już miała ciepać złe czary ale chop zacznył ślimtać, że to do chorej żony co już ledwa dycho. Heksa sie ulitowała i puściyła go wolno ale musioł prziobiecać, że jak sie urodzi bajtel to oddajōm go czarownicy. I tak tyż sie stało.

Kobita urodziyła dziołszka kiero wyrosła na fest gryfno frelka. Ale zło heksa była o nia zowistno i zamkła jom we wieży podle Wirka. W baszcie nie było schódków ani dwiyrzi, yny małe ôkno. Jak heksa chciała iść we byzuch to spinała sie po długim złotym warkoczu kiery dziołcha przestyrczała przez ôkno.

Roszpunka z Rudy Ślōnski
Kiej dziołcha se śpiywała coby umilić samotność a praje podle wieże rajtowoł na koniu królewicz

Karlusowi tak sie przipodoboł tyn głosik że chcioł wylyź na baszta ale nikaj nie było drabiny. Skrył sie w barzołach i zacznył kukać ku wieży. Ôroz prziszła heksa i zawołała:

Roszpunko roztomiyło, ciepni mi warkocz to wyleza do cia!

I tak czarownica wdropała sie do wyrchu. To królewicz prziszoł na drugi dziyń i tyż zawołoł do frelki coby mu spuściyła złoty warkocz. Jak Roszpunka ujrzała karlusa to miała strach ale zaczli se przijaźnie pogadywać i roz dwa sie w sobie zakochali. I tak zacznył królewicz dziynnie jeździć na zolyty a heksa długo sie nie pokapowała co sie wyrobio we Wirku.

Ale jednego dnia dziołcha ganc pokopała w lelujach! Przetlapła sie czarownicy o królewiczu i motyka sie fest znerwowała. Utła dziołsze złoty warkocz i wygnała jom na pustelnia, a sama doczkała we wieży na królewicza. Jak karlus przijechoł zaś na zolyty i wdropoł sie do wyrchu, heksa ciepała sie jak mucha w taszlampie, że wieża je pusto, Roszpunki już ni ma i nigdy wiyncy jom nie ôboczy!

Królewicz w rozpaczy ciepnył sie z ôkna ale na szczyńści przeżył

Biydok wydziuboł se ôczy na ciernisku w kiere wpod i taki ślepy zacznył sie tułać z żałościōm po Zobrzu i Gliwicach i chełkoł za swojom ukochanōm.

Kiej doloz aż na pustelnia przi Pyskowicach i tam znojd Roszpunka! Jak dziołcha dojrzała swoigo galana to padła mu w ramiona i zaczła ślimtać ze wzruszynio. I jak te płaczki kapały na ôczy królewicza to karlus dostoł nazot wzrok! Wartko wziōn Roszpunka z ôszkliwej pustelnie i zamiyszkali do kupy w zomku kaj mieli moc bajtli i żyli długo a szczyńśliwie.

Roszpunka z Rudy Ślōnski

"Nic nie zdarza się przypadkiem" Tiziano Terzani
Ksiōnżki

„Nic nie zdarza się przypadkiem” Tiziano Terzani

„Prawdziwy guru to ten w tobie (…) Nie szukaj poza sobą. Cokolwiek będziesz mógł znaleźć na zewnątrz, jest ze swej natury zmienne, nietrwałe. Możesz się łudzić, że znalazłeś stabilizację w bogactwie, po czym ono się kończy. Możesz myśleć, że znalazłeś ją w miłości jakiejś osoby, która potem odchodzi. Albo we władzy, która łatwo zmienia kierunek (…) Nie, nic z zewnątrz nigdy cię nie zaspokoi. Może ci pomóc jedynie stabilizacja wewnętrzna.”
„Nic nie zdarza się przypadkiem” to jedna z nojlepszych ksiōnżek jaki dotynczŏs czytałach

Ksiōnżka je napisano przez włoskigo reportera, kiery wiykszość życio spędziył w Azji. Autor przeplato landszafty z rajzów filozoficznymi rozmyśliwaniami i głymbokimi refleksjami na ganc poważne tymaty. Ksiōnżka je napisano piyknym stylem ale trza pedzieć, że nie czyto sie jōm ganc leko. Autor chledo odpowiedzi na moc pytań i przede wszyskim szuko ratunku do sia po tym, jak zachorzył na raka. Od „naprawiaczy” z modernej kliniki w Nowym Jorku, przez podejrzanych homeopatów w Tajlandii, Filipinach i Hong Kongu aż po skrōmno chatka w Himalajach, fōrt daleko od ludzi i cywilizacyje.

"Nic nie zdarza się przypadkiem" Tiziano TerzaniNie idzie nie spomnieć o wymownym tytule ksiōnżki, kiery tak fest sztymuje z moimi przekōnaniami. Wszysko sie w życiu splato i ukłodo w jedna całość. Choby na poczōntku sie zdało, że te wszyski breweryje co nom sie przidarzajōm ni majōm synsu, tak yntlich okazuje sie, że to wszysko czymuś służy i nejgorsze mecyje okazujōm sie być słuszne.

Ku tymu fest byłach rada, że autor je racjonalistōm – rōncz demaskowoł roztomajtych szarlatanów, wichlyrzi, pseudo-dŏchtŏrów i kaj jaki „cuda” kiere okazywały sie ajnfachowymi cygaństwami. Lycznicze grziby co miały gwarantować długowieczność, płukani strzewi oczyszczajōnce organizm z toksyn, miszōngi zielów na wszyski niecherskości tego świata…

"Nic nie zdarza się przypadkiem" Tiziano TerzaniTiziano nie doł se nudli nawieszać!

Yntlich filozofa nie przekonuje tyż medycyna chińsko ani tybetańsko, joga ani inwazyjno chymioterapia w jednym z nojlepszych ośrodków na świecie. No a ôstatek ksiōnżki zaskakuje i dowo moc do myślynio! Bo rozmyśliwania kiere prowadzi autor som niebanalne, trza zetwać i pomedytyrować nad tym co szlabikuje Tizino. Tyn pisorz był rychtyk wielkim człowiekiym i z jego życio idzie czerpać moc wzorców a przemyślynia robiōm wiela dobrego do czytajōncego.

„Nic nie zdarza się przypadkiem” to na zicher ni ma ostatnio ksiōnżka Tizianigo kiero przeczytałach. I oby wiyncy takich na moi drodze!

Chcesz być szczynśliwy? Smol to, nie lotej za tym!
Tak rychtyk

Chcesz być szczynśliwy? Smol to, nie lotej za tym!

Co to tak rychtyk je to szczynści?

Brzmi cołkiem tajemniczo a wszyjscy by chcieli właśnie tak sie czuć – szczynśliwie. Ale tak po prowdzie, starać sie być szczynśliwym je choby starać sie kimnyć w nocy – czym bardzi próbujesz tym gorszy to idzie. Moc czasu zmitrynżyłach na rozkminaniu czy jo aby tak rychtyk jeżech szczynśliwo? A jak ni to czamu? Aż jednego piyknego dnia pedziałach se że to smola! I zamiast starać sie to wszysko na siyła wysztaunować, niechałach rozmyśliwania. Jakoch do tego doszła?

1.  Słowo szczynści podmiyniyłach inkszymi okryślyniami: pozytywni ludzie doobkoła, śmiyszno godka z kamratami, świyży luft w górach, spokojno szychta w korpo, zocny tryning po kierym mie wszysko fajnie boli. I jak to wszysko zebrałach do kupy to mi wyszło, że tak jak je teroz, je nojlepszy!

Continue Reading…

O wilku i siedmiu koźlōntkach
Bojki

O wilku i siedmiu koźlōntkach

Ôńskigo razu była se ciga co miała siedym koźlōntek kierym fest przała

Jednego dnia musiała iść do lasa po trowa. Dała upozorniyni bajtlōm że razinku nie śmiōm otwiyrać nikomu dwiyrzi a tym bardzi chwańciarskimu wilkowi co rojbruje po okolicy. I koza-muter se poszła. Nie minyło wiela czasu a kieryś zaklupoł do dwiyrzi.

– Bajtle roztomiyłe, odewrzicie mi dwiyrze, to jo, wasza muter! Prziszłach już z lasa i mom do kożdego gyszynk!

– Nie otworzymy ci dwiyrzi bo tyś je wilczysko! Nasza mama mo miły i ciynki głosik a ty mosz chruby i chrapliwy chobyś był ôżarty!

To wilk polecioł na torg, zahabiył epny kōnsek kredy i cołki go zjod, tak że głos mu sie poônaczył na wysoki i ciynki. Uzaś zaklupoł do dwiyrzi koźlōntek ale bystre bajtle dojrzały jego czorno, włochato łapa i zaś go odkozały.

Bestyjok coroz bardzi znerwowany polecioł do piekorza, nasmyśloł że sie piznył w łapa i fechtowoł coby mu naszmarować to ała ciastym. Potym pogzuł do młynorza i warczoł coby mu posuć łapa mąkōm. Chop sie skapnył że wilk rychtuje jakiś szwindel ale kabciorz postraszył że go zeżere jak mu tej łapy nie umarasi mąkōm. To biydny młynorz zrobiył co mu rozkozoł wilk.

O wilku i siedmiu koźlōntkachI gizd pierziński polecioł do chałupy kózek

Niestety koźlątka dały sie zrobić za błozna i jak wilk pokozoł bioło łapa, wpuściyły go du dōm. I sie zaczły breweryje! Koziczki citły i pokryły sie po kōntach ale wilk dopod ich leko i warto łyknył jedna za drugōm. Yny nejmłodszo sie uchowała bo sie skryła we skrzince od stojōncego zygora a wilkowi nie prziszło do palicy tam pojrzeć.

Pożrane wilczysko wylazło z dōma i legło kōnsek dali na łōnce pod strōmym. Za chwila prziszła du dōm ciga i o mało nie dostała hercszlagu jak dojrzała co sie w chałupie porobiyło. Zaczła ślimtać rozpaczliwie a wtedy z zygora wygramolyło sie nejmłodsze koźlątko.

O wilku i siedmiu koźlōntkachObie zaczły chełkać i z niecherskości poleciały na łąka kaj dojrzały charczącego wilka

Bestyjok chrapoł tak, że aż sie strōm telepoł! A ciga zmiarkowała że coś sie mu jeszcze ruszo w bachorzu! Zaros posłała nejmłodsze koźlątko po szyry, jegła i cwist po czym rozpruła łotrowi bas i koziczki zaczły wyskakiwać jedna za drugōm. Kożdo szczynśliwie obstoła bo wilk w aszfōngu wszyski połknył i żodnej nie pogryz. Continue Reading…